የእኛ ታሪኮች

ተወልጄ ያደኩት ህንድ ሲሆን በ1970ዎቹ መጨረሻ ላይ በአሥራዎቹ ዕድሜ ውስጥ ዩናይትድ ስቴትስ ገባሁ። የቤተሰቤ መለያየት የጀመረው በ9 ዓመቴ ነው። በወቅቱ በስኮትላንድ ትኖር የነበረችው አያቴ ታመመች እናቴ እሷን ለመንከባከብ ህንድን ለቅቃ ለመሄድ ወሰነች። እሷ ታናሽ እህቴን ብቻ ልትወስድ አስባ፣ እኔና የ7 ዓመት ወንድሜ ከዘመዶቻችን ጋር እንቀራለን። ነገር ግን ታናሽ ወንድሜ ተንኮለኛ ስለነበር ቤተሰባችን ሊወስደው ስላልፈለገ ለአውሮፕላን የሚሆን በቂ ገንዘብ ሰብስበው ከእናቴ ጋር ላኩትና እኔን ትተውኝ ሄዱ። አባቴ በዌስት ቤንጋል አገልግሎት ስለሚሰራ - በተለየ ግዛት ውስጥ - ከእህቱ ከአክስቴ ጋር እንድኖር ተላክሁ።

ከባድ ህይወት ነበረኝ አልልም። መሠረታዊ ፍላጎቶቼ ተሟልተውልኛል፣ ነገር ግን ከቅርብ ቤተሰቤ ለረጅም ጊዜ መለያየቴ ስሜታዊ አሰቃቂ ነበር። አክስቴ ብትወደኝም ሁሉም ይፈሩዋት ነበር። እሷ እውነተኛ “የተፈጥሮ ኃይል” ነበረች። ይህ የሕይወቴ ምዕራፍ በጣም እርግጠኛ ያልሆነ እና ያልተረጋጋ ሆኖ ተሰማኝ። የት ነው የምሄደው? ወደ ስኮትላንድ ልሄድ? እናቴ መቼ ነው የምትመለሰው? የሴት አያቴ ሁኔታ እየተወሳሰበ ሲመጣ እናቴ ረዘም ላለ ጊዜ ስለቆየች በልጅነቴ ለአምስት ዓመታት ከቤተሰቤ ተለይቼ ነበር።

ከወንድሟ ጋር ለመገናኘት ወደ ካሊፎርኒያ ተጓዘች። እናቴ በቅርቡ ወደ ሕንድ እንደማትመለስ ስለተገነዘቡ ዘመዶቼ ከእሷ ጋር እንድገናኝ ለመርዳት ጥረት ጀመሩ። የአሜሪካ የስደተኞች ሥርዓት ፈታኝ ስለሆነ ይህ ትንሽ ጊዜ ወስዷል።

በ14 ዓመቴ ወደ ካናዳ ሄድኩ - ይቀላል - እና ከሌላ አክስቴ፣ የእናቴ እህት፣ ከማላውቀው ጋር ኖርኩ። በሷ ቤት ስራዬ የ 3 አመት የእህቴን ልጅ መንከባከብ ነበር እውነተኛ እፍኝ የሆነችውን ነገር ግን እንግዳ በመሆኔ ማጉረምረም አልቻልኩም በማያውቁት ሀገር ከማላውቃቸው ጋር እየኖርኩ ነው።

ወረቀቶቼ ወደ አሜሪካ ለመጓዝ ከመፈቀዱ በፊት ሌላ አንድ ዓመት ተኩል ነበር በ15 ዓመቴ፣ እናቴን እና እህቶቼን በካሊፎርኒያ ቤይ አካባቢ ተቀላቀለሁ። ከዚያም የቤት ኪራይ ርካሽ በሆነባት በፒትስበርግ ከተማ እንኖር ነበር። እንግሊዝኛ የተናገርኩት በወፍራም የህንድ ዘዬ ነው። ሁሌም የማስታውሰው አስቂኝ ታሪክ፡ አንድ ጊዜ በአካባቢው የልብስ ማጠቢያ ቤት ውስጥ ልብስ እያጠብኩ ሳለ አንድ ልጅ ወደ እኔ መጣና “ቢራስ?” የሚል ነገር ጠየቀኝ። ቢራ አልጠጣም አልኩት። በትክክል የተናገረው “እንዴት ነበርክ?” የሚል ነበር። የቋንቋ ችግር ቢኖርም አሁንም ብዙ ጓደኞች አፍርቻለሁ።

ከቤተሰቤ ጋር ስገናኝ ታናሽ እህቴና ወንድሜ የአፍ መፍቻ ቋንቋችንን ስለማይናገሩ በእንግሊዝኛ እንግባባ ነበር። እናታችን እንግሊዘኛን አቀላጥፎ በጭራሽ አትረዳም ነበር፣ እና አንዳንድ ጊዜ እኛ ልጆች እንግሊዘኛ እንናገራለን ስለዚህ መረዳት እንዳትችል። በሚያሳዝን ሁኔታ፣ ወደ አሜሪካ ስትሰደድ ብዙ መሰናክሎች ነበሩባት፣ በህንድ የኮሌጅ ትምህርቷ ምንም አልነበረም። ከችሎታዋ ጋር የሚዛመድ ስራ በአሜሪካ ውስጥ ማግኘት አልቻለችም። በህንድ ውስጥ ለህንድ መንግስት ጂኦሎጂስት ሆና ሠርታለች; የጠረጴዛ ሥራ ነበር, እና ከህንድ ሙዚየም አጠገብ ቢሮ ነበራት. እዚህ፣ እሷ በአረጋውያን መጦሪያ ቤት LVN ነበረች እና በምሽት ትሰራለች ምክንያቱም የምታገኘው ብቸኛ ፈረቃ ነበር።

የሆነ ጊዜ የእናቴ ቪዛ በዩናይትድ ስቴትስ ስላለቀች እሷም ከደረጃ ውጭ ሆነች። የመባረር ዛቻ ሁሌም ጭንቅላቷ ላይ ይንጠለጠላል። እሷ የነርቭ ሰው ሆነች እና ሁሉንም ነገር ፈራች።

እኔና ወንድሜ አብረን ስንሆን ብዙ ተዋግተናል፣ ነገር ግን እኛን የሚሹን ጎረቤቶች ነበሩን፡ ስታንሊ፣ አጠገቡ፣ አንዳንዴም የምናወራው ነበር፤ እና ሁልጊዜ የፊሊፒንስ ምግብ የምታመጣልን በጣም ተቀባይዋ ማርያም። በኋላ፣ አባታችንን ስፖንሰር አደረግነው፣ ምንም እንኳን በእውነት ወደ አሜሪካ መምጣት ባይፈልግም ቀድሞውንም በህንድ አርጅቶና ተመችቶታል፣ እናም ወደዚህ ልንጎትተው ይገባ ነበር። ግን እናቴ እስክትታመም ድረስ ወላጆቼ አብረው መኖር ጀመሩ። እናቴ እና አባቴ ከዚህ አለም በሞት ተለይተዋል።

የዩናይትድ ስቴትስ ዜጋ የሆንኩት በ24 ዓመቴ ነው። የእኔ ስኬት እና የቤተሰቤ ስኬት በዋነኝነት የመጣው ዜግነት ለመውሰድ ባደረግኩት ውሳኔ ነው። የተሳካ ንግድ ለመምራት ቀጠልኩ፣ እና እንደ ዜጋ፣ ለሌሎች ጥሩ ቀጣሪ እንድሆን ሰራተኞችን እና ንዑስ ተቋራጮችን ለመቅጠር ዕድሎችን እና የገንዘብ ድጋፍ ለማግኘት ብቁ ነኝ። የእኔ ጉዞ ቀላል አልነበረም፣ እና እንደ እኔ ያሉ ብዙ የስደተኛ ታሪኮችን አውቃለሁ፣ ልጆች ከወላጆቻቸው ተለይተው ወደማያውቋቸው አገሮች ብቻቸውን ይጓዛሉ። በተሞክሮዬ ምክንያት፣ ቤተሰቦች ቶሎ እንዲገናኙ የሚያስችለውን ስርዓት እደግፋለሁ።