Onze verhalen

Marlyn Hoilette, immigrant uit Jamaica en SEIU 1199-lid

Marlyn, SEIU member

Ik ben een van zeven broers en zussen. Drie van ons wonen in Florida en vier in New York. Twee van mijn broers werken in de transportsector in New York City en twee van mijn zussen zijn verpleegster, net als ik. De oudste van ons gaat binnenkort met pensioen. Mijn moeder zegt dat ze er geen spijt van heeft; ze kan met pensioen gaan en een goed leven leiden.

Toen we opgroeiden op het eiland Jamaica, hadden we niet de mogelijkheden die mensen hier in Amerika hebben. Onze ouders voedden ons op om er altijd naar te streven onszelf te verbeteren en het belang van onderwijs werd ons van jongs af aan bijgebracht.

Het was mijn tante die als eerste Jamaica verliet. Zij was de pionier onder ons. Later diende ze een aanvraag in voor mijn moeder en haar broers en zussen. Ik emigreerde later als tiener en woon nu al meer dan 30 jaar in de VS.

Ik heb mijn dromen nagestreefd. Het maakt me trots als sterke, zwarte vrouw. Dit is mijn 25e jaar als gediplomeerd verpleegster. Als professionals in de gezondheidszorg waren mijn collega's en ik helden in de frontlinie tijdens de pandemie. Ik werkte op de COVID-afdeling onder intense omstandigheden. Als wij verpleegkundigen er niet waren, wie zou er dan zijn om voor zieke mensen te zorgen? We hadden werk te doen en dat moesten we doen.

Ik werk met verpleegkundigen van vele etnische achtergronden: van de eilanden, uit de Filippijnen, Afro-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse verpleegkundigen. We hebben een speciale band met elkaar. De meesten van ons zijn als tieners naar dit land gekomen en het is stimulerend om te weten dat we de weg vrijmaken voor volgende generaties.

Ik ben opgevoed om de top te bereiken en ik heb mijn eigen kinderen op dezelfde manier opgevoed. Mijn 28-jarige dochter is bezig met haar tweede studie. Mijn 17-jarige zoon heeft net een volledige beurs gekregen voor de Universiteit van Richmond en hij zal binnenkort naar een andere staat verhuizen. Omdat hij een zwarte man is van 1,80 m en 90 kilo, maak ik me zorgen om hem, dus ik ben dankbaar dat zijn generatie zich uitspreekt tegen onrechtvaardigheid. Net als ik en mijn kinderen wens ik dezelfde kansen voor immigranten uit verschillende landen en eilanden. Kinderen, en eigenlijk iedereen, die zonder de juiste immigratiestatus aankomen, moeten de kans krijgen om hun dromen na te jagen en de wetten moeten veranderen zodat ook zij burgers van de Verenigde Staten kunnen worden die een volledige bijdrage aan dit land kunnen leveren.