Onze verhalen

Yoshi Her, zoon van Hmong-vluchteling en SEIU HCMN-lid

man at microphone with illustrated speech bubble beside him

Ik ben geboren in de Verenigde Staten, maar mijn ouders niet. Als Hmong-vluchtelingen migreerden ze van Laos naar een vluchtelingenkamp in Thailand voordat ze naar de Verenigde Staten kwamen. Tijdens wat bekend stond als "De Geheime Oorlog" in Laos, rekruteerde de Amerikaanse Central Intelligence Agency (CIA) inheemse Hmongs om mee te vechten tijdens de Vietnamoorlog. De VS deed een belofte aan de leider van de Hmong dat als deze groepering zou instorten, ze als vluchtelingen naar de VS konden komen.

Toen deze afstemming niet doorging, werden de Hmong vervolgd omdat ze tegen de communisten vochten. Mijn ouders ontmoetten elkaar in de Verenigde Staten, maar hadden parallelle ervaringen tijdens de oorlog.

Mijn vader was nog maar een tiener in Laos toen zijn moeder en zusje voor zijn ogen werden doodgeschoten. Uit angst voor zijn leven zwom mijn vader de Mekong rivier over naar Thailand, met een groep van ongeveer een dozijn mensen, voordat hij op weg ging naar de Verenigde Staten. 

De vader van mijn moeder overleed toen ze geboren werd, dus werd ze geadopteerd door haar oom die een hoge officier was in de oorlog. Door zijn status konden ze Laos evacueren naar Thailand. Maar ongeacht hun status werden alle Hmong in vluchtelingenkampen in Thailand geplaatst. Later kwam ze als vluchteling aan in de Verenigde Staten.

Toen ze aankwamen, hadden ze geen enkel - zelfs geen geboortecertificaat uit hun thuisland. Ik ben de begunstigde van hun reis en hun strijd en ik heb het geluk dat ik nu in de Verenigde Staten woon.

Vanwege hun vluchtelingenstatus hadden mijn ouders geen stem. Ze konden niet stemmen. Vele jaren later werden ze uiteindelijk Amerikaanse burgers en kiezers. Vandaag houden ze hun verkozenen verantwoordelijk en sporen ze hun kinderen aan om ook te gaan stemmen.

This country was not made because people simply showed up. This country emerged from immigrants who came to make it the United States it is today. It’s our country too.

Een meer divers Amerika maakt ons beter en sterker. Ik wil dat iedereen in de Verenigde Staten gelijk wordt behandeld. Daarom ben ik betrokken bij mijn vakbond om te vechten voor raciale, economische en immigrantenrechtvaardigheid, omdat we sterker zijn als we verenigd zijn.

Hier in Minnesota hebben we gevochten voor het Freedom to Drive-initiatief, dat een rijbewijs voor alle inwoners van Minnesota mogelijk maakt, ongeacht hun immigratiestatus. Ik ben ook lid geworden van de Asian and Pacific Islander-groep die kiezers registreert, omdat veel immigranten niet weten dat hun stem telt. Op een dag, door ons gezamenlijke harde werk, is mijn droom dat alle immigranten welkom zijn in Amerika.